Golden Week
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Niels&Ineke
17 Oktober 2009 | China, Shanghai
China’s Golden Week is hier net achter de rug. Deze meestal volle week vrij behelst 2 feesten: de viering van het onstaan van de People’s Republic of China (dit maal de 60e verjaardag) en het mid-autumn festival, een traditioneel Chinees feest met veel familie en veel ‘mooncakes’. Omdat men hier niet zoals in Nederland in vakantiedagen grossiert (en de vakantiedagen ook nog moet aanwenden voor een dagje doorbetaald ziek zijn) en in bijna heel China het weer begin oktober heerlijk is (je vraagt je af waarom het toch ‘mid-herfst feest’ is als je in je zomerjurk zit te zweten), staat de Golden Week gelijk aan op vakantie gaan.
Terwijl China en masse in eigen land op vakantie ging (en dus in ellelange rijen stond te wachten voor overvolle kabelbaan tripjes, theepavilioens en fotogenieke bruggen), ontvluchtte wij de drukte naar het voor ons enorm ‘zen’ Japan.
Heerlijk niet te veel mensen, en als we ze al tegenkwamen waren ze enorm beleefd (lang geleden dat iemand de deur voor me openhield), rustig (geen geschreeuw in mobieltjes) en enorm verzorgd (de cosmetische industrie is een goudmijn daar). We hebben Honshu, het centrale eiland van Japan verkend, van de oude stad en tempels in Kyoto tot de prachtige Japanse alpen met heerlijke wandelingen, mistige uitzichten en hete natuurlijke zwavelbaden (voelt lekkerder dan het ruikt); van biertjes op het terras in een provinciestadje (Matsumoto) te midden van de net uit hun werk komende Japanners in bijna identieke pakken,tot hippe feestjes in Osaka. Van tragisch geschiedenis in vrolijke stad Hiroshima tot prachtige wandelingen op boeddistisch eiland Miyajima.
Veel op traditionele Japanse futons geslapen op de grond in de geur van tatami matten. En vooral ook heel erg lekker gegeten- sjiek traditioneel Japans, zoals Anne M voor ons had geregeld in haar oude woonplaats Kyoto (zie foto); maar ook bbq spiesjes met bier in cafetjes van nog geen 4 m2, zelf omeletten, vlees en groenten bakken, soba noodles slurpen en tempura, sushi en sashimi dippen.
Bij Unilever ook nieuwe dingen: we hebben ons spiksplinternieuwe R&D centre geopend in bijzijn van Unilever’s hoogste baas en de vice-mayor van Shanghai (die allebei de ogen van de leeuw mochten inkleuren, de leeuw die vervolgens een prachtige leeuwendans maakte– Chinese variant op lintje knippen). (zie bijv http://news.alibaba.com/article/detail/chemical/100168695-1-unilever-launches-r%2526d-center-shanghai.html) . Het hele proces van bouw en verhuizing is enorm interessant om mee te maken- zo moet je hier oppassen dat de bouwvakkers niet stiekem binnen staan te plassen, kan het gebeuren dat de noodknop van de net in gebruik genomen lift het helemaal niet doet, verft men rustig al het vuil op een muurtje mee, en legt er vooral geen kleedje onder zodat ook de vloer meegeverfd wordt, en zullen zwangere vrouwen geen stap zetten in een pand dat ook maar enigzins nieuw ruikt.
Het nieuwe pand geeft veel nieuwe energie, je kan merken dat mensen het fijn vinden onderdeel te zijn van een grotere organisatie, trots zijn op zo’n mooi pand (en dus zo’n enorme commitment van Unilever in China), dat er veel makkelijker contacten worden gelegd.
Nog een laatste nieuwtje in dit wel erg lange bericht: Ik ga volgende week lesgeven op een basisschool in Sichuan provincie (de provincie waar vorig jaar de aardbeving was). Unilever sponsort zogeheten ‘Hope Schools’ (http://www.china.org.cn/english/features/poverty/95783.htm), die bedoeld zijn om onderwijs in arme rurale gebieden te verzorgen en ‘school drop-outs’ te verminderen, en nodigt 2 maal per jaar medewerkers uit om een week lang les te geven. Ik ga de kinderen, je raadt het al, Engels bij brengen en ben nu naarstig op zoek naar simpele kinderliedjes. Het doel van de lessen die wij zullen geven is vooral om ze een stukje van de rest van China/de wereld te laten zien, ze te laten merken dat er op verschillende manieren kan worden geleerd, en om ze nieuwsgierig/leergierig te maken. Ik kijk er naar uit & tegen op, ik realiseer me dat als enige niet-Chinees bij mensen thuis logeren en eten (jippie- rijstepap als ontbijt) even slikken zal zijn- en niet alleen vanwege de pap.
Groet!
Terwijl China en masse in eigen land op vakantie ging (en dus in ellelange rijen stond te wachten voor overvolle kabelbaan tripjes, theepavilioens en fotogenieke bruggen), ontvluchtte wij de drukte naar het voor ons enorm ‘zen’ Japan.
Heerlijk niet te veel mensen, en als we ze al tegenkwamen waren ze enorm beleefd (lang geleden dat iemand de deur voor me openhield), rustig (geen geschreeuw in mobieltjes) en enorm verzorgd (de cosmetische industrie is een goudmijn daar). We hebben Honshu, het centrale eiland van Japan verkend, van de oude stad en tempels in Kyoto tot de prachtige Japanse alpen met heerlijke wandelingen, mistige uitzichten en hete natuurlijke zwavelbaden (voelt lekkerder dan het ruikt); van biertjes op het terras in een provinciestadje (Matsumoto) te midden van de net uit hun werk komende Japanners in bijna identieke pakken,tot hippe feestjes in Osaka. Van tragisch geschiedenis in vrolijke stad Hiroshima tot prachtige wandelingen op boeddistisch eiland Miyajima.
Veel op traditionele Japanse futons geslapen op de grond in de geur van tatami matten. En vooral ook heel erg lekker gegeten- sjiek traditioneel Japans, zoals Anne M voor ons had geregeld in haar oude woonplaats Kyoto (zie foto); maar ook bbq spiesjes met bier in cafetjes van nog geen 4 m2, zelf omeletten, vlees en groenten bakken, soba noodles slurpen en tempura, sushi en sashimi dippen.
Bij Unilever ook nieuwe dingen: we hebben ons spiksplinternieuwe R&D centre geopend in bijzijn van Unilever’s hoogste baas en de vice-mayor van Shanghai (die allebei de ogen van de leeuw mochten inkleuren, de leeuw die vervolgens een prachtige leeuwendans maakte– Chinese variant op lintje knippen). (zie bijv http://news.alibaba.com/article/detail/chemical/100168695-1-unilever-launches-r%2526d-center-shanghai.html) . Het hele proces van bouw en verhuizing is enorm interessant om mee te maken- zo moet je hier oppassen dat de bouwvakkers niet stiekem binnen staan te plassen, kan het gebeuren dat de noodknop van de net in gebruik genomen lift het helemaal niet doet, verft men rustig al het vuil op een muurtje mee, en legt er vooral geen kleedje onder zodat ook de vloer meegeverfd wordt, en zullen zwangere vrouwen geen stap zetten in een pand dat ook maar enigzins nieuw ruikt.
Het nieuwe pand geeft veel nieuwe energie, je kan merken dat mensen het fijn vinden onderdeel te zijn van een grotere organisatie, trots zijn op zo’n mooi pand (en dus zo’n enorme commitment van Unilever in China), dat er veel makkelijker contacten worden gelegd.
Nog een laatste nieuwtje in dit wel erg lange bericht: Ik ga volgende week lesgeven op een basisschool in Sichuan provincie (de provincie waar vorig jaar de aardbeving was). Unilever sponsort zogeheten ‘Hope Schools’ (http://www.china.org.cn/english/features/poverty/95783.htm), die bedoeld zijn om onderwijs in arme rurale gebieden te verzorgen en ‘school drop-outs’ te verminderen, en nodigt 2 maal per jaar medewerkers uit om een week lang les te geven. Ik ga de kinderen, je raadt het al, Engels bij brengen en ben nu naarstig op zoek naar simpele kinderliedjes. Het doel van de lessen die wij zullen geven is vooral om ze een stukje van de rest van China/de wereld te laten zien, ze te laten merken dat er op verschillende manieren kan worden geleerd, en om ze nieuwsgierig/leergierig te maken. Ik kijk er naar uit & tegen op, ik realiseer me dat als enige niet-Chinees bij mensen thuis logeren en eten (jippie- rijstepap als ontbijt) even slikken zal zijn- en niet alleen vanwege de pap.
Groet!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
