Het Wilde Westen

We zijn net terug van een prachtige (korte) vakantie in de grootste, verste, heetste provincie van China, XinJiang- wat Nieuwe Grens betekent. Deze provincie heeft een grote Uiguhr (moslim) populatie die qua taal, uiterlijk, muziek en eetgewoonten een stuk meer aan Turkije dan aan China doet denken. Naast eens een geheel ander volk en volkomen ander eten biedt XinJiang spannende natuur: zo trokken we op eigen houtje langs de Taklamakan- en Gobi-woestijnen, de tot 7700m hoge Pamir bergketen, het jade-groene Tian Chi (Heavenly Lake); en pikten en passant interessante zijde-route historie mee, met Boedhistische grotten en lemen pagoda’s uit de 3e tot 7e eeuw, naast enkele indrukwekkende ruïne steden. Per auto en trein hebben we uitgebreid zand gehapt, bijna in een Kirgizische yurt geslapen (ware het niet dat de Karakoram ‘snelweg’ naar Pakistan een paar dagen werd afgesloten omdat de Olympische vlam in XinJiang langskwam en men bang was voor terroristische aanvallen, plus dat I symptomen van hoogteziekte kreeg), heel veel bazaars verkend, ontelbaar veel soorten kebabjes genuttigd (op spies, niet de snackbar variant), en het geweldige fruit waar XinJiang in de rest van China bekend om staat talloze malen geproefd, heerlijk!